Łączna liczba wyświetleń

niedziela, 22 listopada 2015

#prolog

Co byś zrobiła aby cofnąć czas? Co oddałabyś w zamian? Przechodzisz przez niedowierzanie, złość, żal, poniżenie, tylko po to, aby na samym końcu pogodzić się z losem. A życie wcale nie zostało dla Ciebie usłane różami. Gdzieś po drodze zostałaś pozbawiona wszystkiego. Odejście ukochanej osoby to klęska dla Ciebie, to dzień, w którym zabrano ci wszystko. Cały czas masz wrażenie jakby to było wczoraj. Mieliście tyle wspólnych planów na przyszłość. Byliście szczęśliwi. Byliście razem i tyle wystarczało wam do szczęścia. Jednak los sobie z was zadrwił i zniszczył to wszystko. On...jednego dnia śmiał się razem z tobą, a drugiego po prostu go nie było. Teraz patrzysz nieprzytomnym wzrokiem na wasze wspólne zdjęcia i jedyne co ciśnie Ci się na usta to „ Dlaczego Ty?”. Dałabyś wszystko aby w tej chwili był przy Tobie. Przed oczami cały czas masz widok  jego pustych oczu, które kiedyś patrzyły na Ciebie z uwielbieniem i miłością a niedawno przestały być twoje .  Dlaczego nie można zacząć wszystkiego od nowa? Dlaczego los nie daje drugiej szansy? Dlaczego spróbować można tylko raz?
Ale byliście kiedyś szczęśliwi. Razem.

***



Biegłam przed siebie co chwilę wpadając na mijanych przeze mnie ludzi na ulicy. Obraz miałam rozmazany przez łzy, które następnie spływały po moich delikatnych policzkach a usta drżały mi z zimna. Nie wiedziałam, gdzie biegnę. Wiedziałam tylko, że chcę uciec jak najdalej. Miałam już dość takiego życia w  ciągłym kłamstwie i raniąc wszystkich dookoła.  Chwilę póżniej dobiegłam do niewielkiego parku i opadłam na pobliską ławkę. Włosy się poskręcały i nieprzyjemnie przykleiły do twarzy ale nie miało to dla mnie najmniejszego znaczenia. Objęłam rękoma nogi próbując uspokoić mój nierówny oddech. Cały czas miałam przed sobą ten jednen obraz. To jak na mnie patrzył, jak na.. Brzydził się mną a to bolało najbardziej.